Taperman

Γενικά η τάση να ρίχνουμε τις ευθύνες σε «εμπρηστές» που ποτέ δεν βρίσκονται, ακόμα και σε «ξένους πράκτορες» απλά απαλλάσσει τους αληθινούς «ένοχους» από τις ευθύνες τους. Πρέπει να τονιστεί η τεράστια ευθύνη της ΔΕΗ που κρατάει τους πυλώνες της εναέρια, στα εύφλεκτα μεσογειακά δάση και στους θαμνότοπους. Στην περίπτωση της Πάρνηθας η ευθύνη της σχεδόν αποδεικνύεται από αυτόπτες μάρτυρες και σχετικά βίντεο αλλά η τάση απόδοσης των ευθυνών σε δήθεν εμπρηστές «που άναψαν 17 ταυτόχρονες εστίες» θα την απαλλάξει για άλλη μια φορά!

Πέρα από τη ΔΕΗ υπάρχουν ασφαλώς οι λεγόμενοι εμπρηστές από «αμέλεια». Παράλληλα οι άφθονες χωματερές και τα λογής πεταμένα σκουπίδια σε κάθε γωνιά, σε κάθε κοιλάδα και φαράγγι αποτελούν εν δυνάμει εστίες προσανάμματος. Γιατί σαν λαός μας λείπει και η ανάλογη παιδία και πετάμε οπού βρούμε τα σκουπίδια μας. Με τόσα παραδείγματα είναι παράλογο να μιλάμε οπουδήποτε για οικοπεδοφάγους. Όταν η αμέλεια ξεπερνά τα όρια και οι ένοχοι είναι εύκολο να δειχθούν, από τις γενικότερες ευθύνες της πολιτείας μέχρι τις εξειδικευμένες της τοπικής αυτοδιοίκησης και του απλού πολίτη. Όλων εμάς! Γιατί δε λέμε τα πράγματα με το όνομά τους;

Βεβαίως είναι επίσης κοινώς παραδεκτό ότι πολλές φωτιές στην Ελλάδα είναι πράγματι εμπρησμοί από πρόθεση, κυρίως από κτηνοτρόφους. Η περίπτωση «διαχείρισης» των βοσκοτόπων με τη φωτιά είναι πανάρχαια και σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν έρχεται καθόλου σε αντίθεση με τις λειτουργίες της φύσης! Κατά πλειονότητα οι βοσκοί βάζουν φωτιές το φθινόπωρο και οι φωτιές αυτές είναι μικρής κλίμακας. Όμως όταν αυτές ξεφύγουν τον «έλεγχο» και προκαλέσουν πρόβλημα ποτέ κανένας «ύποπτος» δεν τιμωρείται αν και δεν θα ήταν πιστεύω τόσο δύσκολο να βρεθεί.

Οι φωτιές στα Μεσογειακά κράτη είναι ένα μέρος του κύκλου ζωής τους. Έτσι για παράδειγμα σε 100 χρόνια θεωρείται λογικό από τους ειδικούς να καεί ένα πευκοδάσος. Όλα τα φυτά, αλλά και τα περισσότερα ζώα έχουν προσαρμοστεί στη φωτιά ως μια φυσική διαδικασία. Σε όλες τις περιπτώσεις η φυσική αναγέννηση έρχεται γρήγορα και αποδίδει μεγάλη ποικιλότητα σε χλωρίδα και πανίδα από τα πρώτα χρόνια μετά τη φωτιά. Αρκούν δύο πράγματα: να μην (υπερ)βοσκηθεί το καμένο έδαφος τα 2-3 πρώτα χρόνια και να μην ξανακαεί σύντομα. Πλέον, στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα απαιτείται κάτι ακόμα, να προστατευτεί και από την καταπάτηση και «αξιοποίηση».

Αυτά προκύπτουν από μπαράζ συζητήσεων στα ΜΜΕ σχετικά με τις φωτιές.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΨΕΜΑ ΣΕ ΟΛ΄ΑΥΤΑ;